پرکلاغی

در حال دیدن سریال محترم «پیکی بلایندرز» با همشیره‌ی (!) گرامی هستیم :))
خواهر محترم اولین باره کیلیان مورفی رو در سریالی می‌بینه و مشغول به‌به‌ و چه‌چه‌ و وه‌وه کردن‌های فراوونه :))) من نمی‌دونم اولین بار توی کدوم فیلم دیدمش، ولی یادمه اونجا هم قیافه‌ی سرد و غم‌زده‌اش و اون چشمای درشت آبی عمیق، برام خیلی خاص بود.

تا الان ۴ قسمت از فصل یک رو دیدیم. ماشالله خواهرم از اینایی هست که توی یه روز، یه فصل کامل از یه سریال رو می‌تونن ببینن،‌ پشت‌سرهم و بی‌وقفه. عاشق تمرکز و پیگیری و پشتکارش هم هستم، داشت غصه می‌خورد اگه حموم نرفته بود الان یه قسمت بیشتر می‌تونست ببینه :)))) یه جا هم وسط سریال دیدن گوشی‌اش داشت زنگ می‌خورد ولی جواب نداد،‌ گفتم چرا برنمی‌داری،‌ گفت: «آخه الان دوستم می‌خواد یه ساعت حرف بزنه؛ دارم سریال می‌بینم.» :))))) وای خدایا. خیلی خوبه. برعکس منِ حلزونی و پراکنده‌بین که وسط فیلم دیدن صد بار دکمه‌ی توقف رو می‌زنم و پا می‌شم می‌رم هزار تا کار می‌کنم و یه روز طول می‌کشه تا یه فیلم رو خورد خورد تموم کنم، پشتکار و تمرکز این بشر برام تحسین‌برانگیزه. تازه با دقت خیلی بالایی هم نگاه می‌کنه و پیشاپیش حدس می‌زنه قراره چه اتفاقاتی بیفته. من خیلی بی‌دقتم. ۴ قسمت گذشته هنوز بعضی اسم‌ها رو یاد نگرفتم :))))

جالبه فکر می‌کردم تاریخ ساخت سریالش مال همین اواخر باشه اما دیدم ۲۰۱۳ ساخته شده. عجیبه اون موقع‌ها اسمش رو اصلاً نشنیده بودم.